Neushoorns en overlanders

Wanneer we de rekening gaan betalen blijkt het betaalnetwerk plat te liggen. We krijgen de factuur mee met de opdracht in een ander kamp te betalen (wat we later op de dag ook netjes doen).
Emiel en Louis zijn ondertussen dikke vrienden met de bestuurder van het golfkarretje en terwijl wij ons klaarmaken om te vertrekken mogen de jongens een aantal keer meerijden om andere gasten naar beneden te brengen. Het gaat tot hun grote pret echt steil bergaf.

Aanvankelijk zien we de bekende dieren, giraffen, struisvogels, springbokken, oryxen, zebra's, blauwe wildebeesten, wrattenzwijnen, een enkele jakhals, rode hartebeesten en kudu's tijdens onze rit van waterplas naar waterplas. En dan spotten we Big Five dier nummer vier van deze reis, er sjokt neushoorn over de vlakte...
Bij Sonderkop waterhole, halverwege tussen Dolomite en Okaukuejo, waar we vanavond overnachten, staan we plots in de file. Er steekt een hele groep gnoes de weg over, en een rij terreinwagens staat aan te schuiven. Het lijkt de Serengeti wel. Wat verder ligt een olifantenskelet, indrukwekkend vindt Emiel.
Een eindje verderop staat een terreinwagen aan de kant van de weg, met een lekke band. Gezien we het zelf prettig vonden geholpen te worden wanneer wij in dat geval waren en gezien er leukere plekken zijn om een wiel te vervangen dan middenin een wildpark, houden we halt om te zien of iets kunnen doen. Dat kan, en Dirk helpt het nederlandse gezin om het nieuwe wiel op de auto te leggen. De springbokken rondom ons blijven rustig verder grazen, we nemen dus aan dat er geen roofdier in de buurt is. Toch laten we de jongens veilig in de wagen.

Na de middag komen we aan in Okaukuejo, het grootste kamp van het park. Het is er ontzettend druk, een groot contrast met de rust van de afgelopen dagen en zelfs weken. Opvallend is dat we ondertussen telkens opnieuw dezelfde gezichten tegen komen.
Het wordt eerst aanschuiven om de permit voor het park te betalen, dan wachten om in te checken en dan nog eens in de rij staan om een game drive met ranger te boeken, die dan toch volzet blijkt te zijn. De teleurstelling bij de jongens is snel verdwenen wanneer we uitleggen dat er nog kansen zijn de volgende dagen.

We krijgen een kampeerplek toegewezen naast een overlander. Er staan wel twintig tentjes rondom ons, en de groep jongeren maakt best veel lawaai. Aan de andere kant staat een jong koppel uit Nederland. Zij hebben al heel wat landen bereisd in Afrika. Ze vertellen over Botswana, Malawi en Zimbabwe en vinden in vergelijking daarmee Namibië ontzettend toeristisch. Dat zal wel, en zeker hier in het park is het druk, maar wij vinden net de verlatenheid van dit land een troef. Alles is relatief en afhankelijk van eerdere ervaringen natuurlijk. We polsen welke landen ze aanraden om door te trekken met de jongens, maar dat blijkt altijd moeilijk in te schatten voor mensen zonder kinderen. Stiekem denken we toch al aan Botswana, al is dat ontzettend duur en zijn de kampen daar nooit omheind en is dat misschien niet ideaal met kinderen...

Het frisse zwembad is alweer een welkome afwisseling, tussen het game driven door. We eten een ijsje en gaan een kijkje nemen bij de waterhole die naast het kamp ligt. Er staan bankjes en zelfs een soort voetbaltribune voor de toeschouwers.
We zien alweer een aantal olifanten, die in het licht van de ondergaande zon komen drinken.

Na de braai met een stukje oryx steak trekken we naar de nu verlichte plas. Louis houdt het niet lang vol en gaat met mij terug naar de tent om te gaan slapen, maar Emiel en Dirk spotten alweer olifanten en zien hun geduld zelfs beloond met vier jonge neushoorns, die uit het donker verschijnen. 
Dirk en ik wisselen elkaar af, en zo krijg ik ook de kans om de dieren te observeren. Onze dag is alweer geslaagd!