Waterberg Plateau NP

Bij het betalen van de rekening blijkt Zum Potjie de goedkoopste camping van de reis. De boerin vertelt me dat de winter tot nu erg mild is geweest, wat goed nieuws is voor ons, maar dat er nu een winterprik voorspeld wordt. In het Zuiden van Namibië, bijvoorbeeld bij Fish River Canyon waar we eerder waren, vriest het nu stevig 's nachts.

Een korte rit brengt ons naar Otjiwarongo, waar volgens de reisgids twee bezienswaardigheden zijn. Die willen we niet missen en dus rijden we eerst langs het station waar één van de allereerste locomotieven die op de lijn naar Windhoek reed te bekijken is. We moeten wat zoeken maar vinden de trein op een verlaten parkeerterrein. Dit is duidelijk niet de grootste toeristische trekpleister van de streek.

Volgens Bradt moeten we nu naar een crocodile ranch. Tijdens het wachten op de start van de rondleiding duiken de jongens de speeltuin in. Vooral het volkswagenbusje heeft succes.
Op de boerderij worden krokodillen gekweekt voor het vlees en voor het leer. Er is een aantal kweekdieren die elk jaar samen zo'n 2000 eieren leggen. Na een jaar of zes worden van de kleintjes handtassen en broeksriemen gemaakt.
Wij kunnen samen met enkele schijnbaar dronken Amerikanen krokodillen van enkele maanden oud tot de kweekdieren van veertig of vijftig jaar oud bekijken. Onze groepsgenoten wagen het om jonge dieren vast te houden, als dat maar goed afloopt. Gelukkig hebben ze ook na de toer alle vingers nog.

Hoog tijd om naar Waterberg Plateau national park te trekken. Hier willen we op zoek naar het laatste big five dier, de waterbuffel (ik vind nog steeds dat de waterbuffel die we zagen aan het begin van de reis, achter een hek, niet telt - al denken de jongens daar anders over). In Namibië komt de waterbuffel vooral in de smalle Caprivi strook voor, helemaal in het Noorden van het land. In Waterberg werden ze geïmporteerd vanuit Addo NP in Zuid-Afrika, dat we twee jaar terug bezochten. Verder komen er ook onder andere giraffen, neushoorns, cheetahs en luipaarden voor, en een aantal antilopen die we nog niet eerder zagen zoals de sabelantilope en de eland. Nog genoeg dieren om naar op zoek te gaan...

Onze (betaalde) reservatie is niet terug te vinden in het boekingssysteem maar dat klaren we overmorgen wel uit. Nu gaan we wandelen, want het leuke aan Waterberg is dat er hier een aantal korte hikes staan uitgestippeld. We trekken naar een oorlogskerkhof met graven van Duitse soldaten die sneuvelden bij gevechten tegen de plaatselijke bevolking, de herero's, begin twintigste eeuw. Emiel is geboeid, en rekent uit hoe oud de mannen waren toen ze stierven.
We stappen een eindje de tafelberg op, en doen een trail waar we vogels kunnen spotten. Veel vogels zien we niet, dat zal wel al ons geluidsvolume liggen.

Eens de zon onder is wordt het ijskoud. Op de campsite duiken de jongens de tent in met hun tablets en komen enkel nog buiten om te eten. We zijn alvast erg blij dat we enkele weken met warmere avonden achter de rug hebben