cheetah farm

We kregen geen olifantenbezoek afgelopen nacht. Onze ritme verschuift meer en meer, we zijn wakker wanneer het nog schemert, nog voor de zon te voorschijn komt.
De nieuwe band ligt klaar, die krijgen we later terug betaald door Bushlore.  We kruisen opnieuw de Vet Fence, maar in deze richting is de controle strenger. De droeworst (of droge worst) waar de jongens dol op zijn mag niet mee. Die geven we aan een Himba peuter die wat verderop staat te kijken. Hij is het duidelijk gewoon vlees te krijgen want komt met open handen aangelopen.

Langs de wegkant ontdekken we alweer giraffen. Louis kijkt vijf seconden en gaat verder met stickeren in zijn nieuwe stickerboek. Ik heb toch gekeken mama...
We rijden door de Grootberg pass en op het hoogste punt staat een safari truck stil. Wanneer we vragen wat er te zien is blijkt dat we net drie leeuwen gemist hebben.

Het landschap is rotsachtig en tafelbergen glijden voorbij. We spotten zebra's en nog maar eens giraffen. We zouden er nog gewoon aan worden (niet!).

We arriveren in Kamanjab. Het plan is om onze voedselvoorraad aan te vullen voor we naar Etosha trekken. Dat lukt min of meer, maar we moeten er wel twee winkels voor doen. We worden meermaals aangesproken door bedelaars en blijven daar zelf wat onwennig bij.

Onze bestemming ligt 25km verder, we verblijven op de Otjitotongwe Cheetah Farm. De naam verraadt de voornaamste attractie, hier worden zowel tamme als wilde jachtluipaarden gehouden.
We hebben geluk, afgelopen nacht kampeerde hier 26 man, nu zijn we alleen. Tijdens de lunch krijgen we gezelschap van een hele hoop vogels, waaronder verschillende types hornbills (een soort toekanachtige vogel waarvan we de nederlandse naam niet kennen). De jongens voeren oud brood en daar komen ook de rooiborstslakmannen, vogels met een rode borst, op af

Een handwas later worden we opgehaald voor de cheetah drive, we mogen mee op voedertoer. We klimmen achteraan in het bakkie (pick-up in Afrikaans) en rijden naar de boerderij. Daar wachten de tamme jachtluipaarden ons op. We mogen ze aaien en met de dieren op de foto. Hallucinant, de vier cheetahs leven als huisdier tussen de mensen en de honden. De boer gaat er nonchalant mee om, geruststellend voor ons maar helemaal op mijn gemak ben ik niet. Daar hebben de jongens geen last van en de nodige foto's voor instagram worden gemaakt. Even later krijgen de dieren elk een stuk vlees van een tweetal kilo. De boer legt ons uit dat zowel cheetahs als luipaarden getemd kunnen worden, maar dat luipaarden zich sneller tegen mensen zullen keren wanneer ze boos zijn.
We stappen opnieuw achteraan in de terreinwagen en rijden naar het domein waar de zeven wilde cheetahs zitten. Een grote poort met een zwaar slot gaat open en daar komen de eerste twee aangelopen. Het water loopt uit hun mond. Helemaal wild zijn ze dus niet, ook zij krijgen een stevig stuk paardevlees.
Een uurtje later is het voederen rond en worden we opnieuw afgezet aan onze slaapplaats. Enkel de cheetah achter het hek aan de camping moet nog gevoederd worden. Zij is tam, maar oud en een beetje humeurig en mag daarom niet meer op de boerderij tussen de mensen wonen.
Emiel en Louis slepen hun kampeerstoelen aan en installeren zich voor het hek, terwijl het dier luid spinnend bij hen blijft zitten.

De maansopgang is prachtig vanavond. De volle maan kleurt eerst dieprood en zet achteraf de campsite in een wit licht. Veel extra verlichting hebben we zo niet nodig. Het is amper te geloven hoe stil het is. De oogjes van de dikdiks die dichterbij durven komen lichten op in het donker.

Ook hier moet eerst vuur worden gestookt om het water voor de douche op te warmen. Maar wat een luxe, dat wordt vanavond voor ons gedaan. Niet veel later kruipen we in onze slaapzakken met op amper tien meter verder een nog steeds spinnende cheetah.