What's that coming over the hill?

Wanneer Emiel zijn hoofd uit de tent steekt horen we een dame kirren 'So sweet, can I take a picture?' ... Ze zijn werkelijk overal, de Aziatisch toeristen, in dit geval Koreanen. Ze komt er nog net niet zelf bij zitten voor een selfie. De jongens vinden het grappig, maar zijn verontwaardigd wanneer ze afscheid neemt met 'Bye bye babies'.

Met nog een pak goede raad van de buren gaan we op weg. Vandaag staat er een stevige trip noordwaards op het programma. We kiezen voor de route langs de Oranjerivier, die tevens de grens met Zuid-Afrika vormt. Oorspronkelijk was de weg slechts een 4x4 track maar die heeft een upgrade gehad. Waarschijnlijk niet de snelste maar wel de mooiste route, we rijden door een bergachtige omgeving, dikwijls met zicht op de rivier. In de zomer is deze weg dikwijls overspoeld door de rivier, maar nu is die op plaatsen volledig opgedroogd.
We zien bavianen drinken, en spotten reigers aan de oever, maar er is geen mens te bespeuren. Wanneer we onze benen strekken bij een dam, rijden 'onze Duitsers' ons voorbij, we zijn dus toch niet de enigen die voor deze route kiezen. Even later kruisen we een motorrijder, wat moet die een hoop stof eten...

Het mijnstadje Rosh Pinah ligt op onze route en daar is het tijd voor opnieuw een Spar bezoek en een tankbeurt. Vanaf nu rijden we over asfaltweg (en zo kan er nog eens een DVD worden gekeken, want dat is moeilijk op de gravel roads waar de DVD steeds blijft haperen), langs Sperrgebied National Park. Voorlopig nog verboden zone, zoals de naam het zegt, met als oorspronkelijk doel ongewenste bezoekers weg te houden uit het diamantrijke gebied maar binnenkort een nationaal park, wanneer de gevolgen van de mijnbouw zullen verdwenen zijn.

Onze rit gaat verder naar Aus, een klein plaatsje bekend van een WOI kamp voor Duitse krijgsgevangen. We verblijven er op de Klein Aus Vista campsite, en melden ons aan bij de receptie. Er is internetverbinding, maar foto's opladen lukt opnieuw niet. De campsite is nog eens twee kilometer verder, en ligt in een kleine vallei. We hebben een ruime plaats onder een kameeldoornboom.

We zetten de tenten al op (opzetten duurt nu slechts enkele minuten, afbreken wat langer) zodat we dat straks in het donker niet meer hoeven te doen en maken ons klaar voor een wandeling in het bijhorende private park.
Er is keuze uit een aantal bewegwijzerde wandeling, en wij gaan voor een hike naar een uitkijkpunt op de top van één van de omliggende rotsen, om van daar de zonsondergang mee te pikken. We zien verschillende soorten uitwerpselen van dieren, maar geen wild te zien. Misschien waait het te hard, want er staat een stevige wind. Of mischien maken we iets teveel lawaai, want Louis en Emiel zingen enthousiast 'What's that coming over the hill, het is geen monster, het is een springbok'.
Op het einde moeten we ons naar de campsite haasten, want het begint al stevig te schemeren en op het donker zijn we niet voorzien.