Olifantendag

We zijn moe van de night drive en slapen uit... tot zeven uur. Het gaat onmiddellijk richting waterhole maar meer dan een impala is er niet te zien.

Vandaag rijden we naar de meeste oostelijke en voor ons meteen ook laatste camping van Etosha, Namutoni. We gaan eerst nog eens kijken bij Goas, waar we gisterenavond leeuwen zagen, maar we botsen enkel op een kudde kudu's aangevoerd door een mannetje met indrukwekkend gewei.
Bij een uitkijkpunt op de enorme witte zoutvlakte, die 110 lang en tot 60 km breed is, kunnen we uit de auto en de pan oplopen. Ook onze wagen zit nu volledig onder dit witte stof, net als de rest van onze uitrusting. Voor de eigenaars van de geleende spullen, we leveren alles weer schoon terug af, het kan alleen even duren...

Vandaag blijkt olifantendag, verspreid over de dag zien we er zeker honderd... Ze zijn ook gemakkelijk te zien, ze smeren zich in tegen de warmte met het witte zand en vallen daardoor hard op in het mopane struikgewas. In de loop van de dag steken enkele olifanten de weg over net voor ons. We blijven op veilige afstand staan, en plots komen er minstens veertig olifanten van alle kanten aangelopen. We houden in de gaten dat we niet omsingeld worden, en even moeten we zelfs achteruit terug rijden.

We zien nu ook bij daglicht een gevlekte hyena en nog een neushoorn, net voor we Namutoni binnen rijden. In het kamp ligt een wit fort dat werd gebouwd door de Duitsers in de koloniale periode. We lunchen en nemen een duik in het zwembad, en doen dan nog snel een avond drive voor het kamp sluit. Het zijn immers onze laatste uren in Etosha en we zijn er het alle vier over eens, game driven is zo verslavend...
Opa heeft in Etosha drie luipaarden gezien en wij hier nog geen, en dat record moet nog gebroken worden vinden Emiel en Louis. Daarom rijden we naar de dichtsbijzijnde waterput, waar bij valavond al eens luipaarden worden gezien. We hebben wat luipaarden betreft geen succes, maar we zien eindelijk giraffen die in spreidstand staan om te drinken en natuurlijk een olifant.

Net op tijd rijden we Namutoni opnieuw binnen. Tijdens het eten lopen er jakhalzen over de campground, en wanneer Dirk even niet kijkt loopt eentje er vandoor met zijn boerenworst. Louis vindt het maar niets, hij blijft in het donker wat schrik hebben en al die blinkende oogjes in de nacht helpen natuurlijk niet. Hij zoekt zijn slaapzak op, en Emiel en ik trekken nog even naar de waterhole, waar de laatste olifant van de dag staat te drinken.
Wanneer we terug stappen word ik gerustgesteld door Emiel, hij zal me wel beschermen tegen de jakhalzen...