Reuzen speeltuin en kokerboomwoud

6 juli 2016 - Keetmanshoop, Namibië

Tot teleurstelling van de jongens krijgen we geen nachtelijk bezoek van sprinkbokken of giraffen die op het domein leven. Opnieuw onderweg spelen de jongens en ik eindeloos kwartet, terwijl Dirk geniet van het rijden door het desolate gebied. Het gaat richting Keetmanshoop, een naar lokale normen grote stad. Dat wordt tijd, we zitten door onze voedselvoorraad heen, en moeten aan cash geld zien te geraken want dikwijls kan er niet met de kaart worden betaald.

De supermarkt heeft een ruim aanbod en we vinden alles wat we nodig hebben. Bij de kassa aangekomen schrikken we ons een hoedje: de boodschappen waarmee we een dag of vier verder kunnen kosten ons meer dan 5000 Namibische dollar, snel omgerekend zo'n €350. We veronderstelden wel dat Namibië iets duurder is dan Zuid-Afrika, maar hier worden we even niet goed van. Terwijl Dirk en ik hierover staan te overleggen komt een andere kassajuffrouw kijken en wat blijkt, onze vier komkommers kosten zo'n 1000 NAD per stuk. Louis eet hier geen andere groente, maar deze exemplaren laten we met plezier liggen! Gelukkig is er enkel iets mis met de prijssetting en zo gaan we buiten met betaalbare komkommers en een aanvaardbare rekening...

Op de parking worden de jongens onmiddellijk geëntertaind door een aantal behoorlijk dronken daklozen. Emiel en Louis vinden het fantastisch, maar voor ons voelt het wat onwennig, zeker wanneer de mannen worden weg gestuurd door een veiligheidsagent.
Een man spreekt ons aan over ons linkerachterwiel, waarvan de band volgens hem wel erg plat staat. Het is de band waar wij zelf al twijfels over hadden, dus we rijden ineens door naar de bandencentrale. Daar zijn we niet de enigen met een lekke band. De bediende haalt het wiel er snel af maar de band blijkt toch niet lek te zijn. Beter zo, we gaan er van uit dat op de namibische wegen de kans op een lekke band erg reëel is (er zijn niet voor niets twee reservewielen op onze terreinwagen) maar we stellen het moment dat we zelf een wiel moeten wisselen ergens op een zandweg, moederziel alleen, graag nog even uit. De bandenspanning wordt opnieuw verhoogd, gezien we morgen een eindje op asfalt gaan rijden.

Het gaat verder naar Quiver Tree Forest guest farm, een mooi gelegen camping aan het kokerboomwoud even buiten Keetmanshoop. Normaal gezien staan kokerbomen afzonderlijk in de woestijn maar hier staan er uitzonderlijk enkele tientallen bij elkaar, en dan wordt dat al gauw een woud genoemd. Ons plekje heeft een mooi uitzicht op de bomen en er is opnieuw water en electriciteit. Samen met uitstekend sanitair kunnen we naar onze huidige normen van luxe spreken.
Na de lunch trekken we naar Giants Playground, de speeltuin van de reuzen. Hier liggen willekeurig rotsblokken op en door elkaar, alsof de reuzen er mee hebben lopen gooien. We volgen een kort bewegwijzerd pad, en de jongens kunnen zich ondertussen uitleven met klimmen op en lopen tussen de rotsen. 

Rond 16u - we hebben ondertussen door dat er in Namibië een uur verschil is tegenover België en Zuid-Afrika - zijn we terug bij de boerderij, want daar is het tijd voor het voederen van enkele tamme jachtluipaarden. Dat blijkt niet spectaculair, er komt een hele bus plaatselijke toeristen van middelbare leeftijd mee volgen zodat Emiel en Louis amper iets te zien krijgen. Maar dat laten zij niet aan hun hart komen, met een wrattenzwijn en zeker tien honden als huisdier is er voldoende alternatief dierenplezier op de farm.
We raken aan de praat met een franse familie (de eerste niet afrikaanse toeristen die we tegen komen) die net als wij met twee (oudere) kinderen rondreizen met een 4WD met daktenten.

Terwijl Dirk de tenten opzet blijf ik met de jongens even aan de boerderij. Er is internetverbinding en zo kunnen de eerste blog posts online (op de foto's blijft het even wachten). Bovendien wil Emiel ook graag online want terwijl bij Louis de meest gestelde vraag is 'Wanneer zijn we er?' is dat bij Emiel 'Is er Wifi? Kan ik op Youtube?'.
Terwijl de zon onder gaat en een prachtig licht werpt op de kokerbomen is er tijd voor een partijtje Afrikaans voetbal, want op slippers en met een platte bal. Elke bal die we kopen houdt het immers geen uur vol in deze rotsige omgeving.
Nog tijdens het eten vraagt Louis of hij mag gaan slapen...

Foto’s

2 Reacties

  1. Eva:
    10 juli 2016
    Komkommers van goud, hilarisch!!
    Geniet van het lekkere vlees daar
    Xx
  2. Caroline Blockmans:
    12 juli 2016
    Ik ga iedere keer als ik gin tonic met komkommer drink aan die van jullie denken!!! Haha!!!